Coś tam co wyskrobałam...

Urodziłam się po to, aby żyć.
Cierpieć.
Płakać.
Kochać.
Zatruwać moją chorą wyobraźnię "pięknymi" złudzeniami.
A potem umrzeć.
Taka nieświadoma niczego.
Co dało mi życie - zapytam siebie.
Miłość, cierpienie, ból, nienawiść.
Naukę, wiele poglądów...
...tylko na co mi to wszystko, gdy umrę?
__________________________________

Sama.
Niekochana.
Załośnie wyśmiana.
Jednak dumna z tego kim jest.
Dumna ze swoich pogladów.
Ze swego świata.
Ona w nim żyje.
Ona go kocha.
Ona go wielbi.
Ona mu ufa...
__________________________________

Nikt nie wie o niczym.
Nikogo nie zastanawia mój los.
A ja cały czas muszę biec, by dogodnić świat.
By dogonić wszystko, co ma mnie jeszcze w życiu spotkać.
By dogonić miłość,
wiarę,
nadzieję.
Ale gdy na jakimś zakręcie upadnę.
Nie podnoś mnie!
Daj mi leżeć bez ruchu.
Daj mi pomyśleć.
Kiedyś odzyskam czucie w rękach.
Kiedyś sama wstanę.
Ale do tego czasu...
...chcę, aby życie o mnie zapomniało.

________________________________________

Nie wytrzymam.
Potnę.
Przetnę.
Runę na podłogę w sam środek kałuży krwi.
Całe życie przeleci mi przed oczyma...
...a ja uświadomię sobie, że zabijając siebie nic nie straciłam.

_______________________________________

Te wiersze nie są jakimś dziełem ( moim zdaniem są okropne ). Starałam się wybrać wszystkie mniej więcej pisane w tym samym czasie - kiedy zawalił się mój świat. Pozdrawiam wszystkich:*

te wiersze sa swietne...mój świat sie wali i jak juz zaczynam budowac fundamenty od nowa, to znów sie ziemia osuwa;((

Ja tez tak miałam. Ale spróbuj komuś zaufać... może to Ci pomoże... mi pomogło.

Ale to nie przeze mnie się osuwa. Mam przyjaciół i im ufam. Ale jestem samotnikiem z natury i nie umiem się komuś tak dobrze zwierzać. Raz z przyjaciółkami postanoiwiłyśmy sie ocenic, tak jakbyśmy się pierwszy raz w życiu zobaczyły. Wg. jednej z nich jestem dziwakiem, mającym swój świat, nie pokazuje tak naprawde tego co czuje i do swojego świata rzadko kogo dopiszczam. Tak poza tym to jej się ode mnie od słodkiej idiotki oberwało..ale dziewcyna się umie cieszyć życiem. Jest tylko zbyt naiwna.

wiersze świetne... no może kiedyś zamieszcze swoje, ale to bedzie kiedyś...

a tak do tematu to mam jedną przyjaciółkę. Kilka lat temu się przeprowadziła do niemiec i rzadko się widujemy... Poza tym z natury jestem samotnikiem, chyba, że mi coś odbije... Wtedy moge stanąć w środku jakiegoś tłumu i zacząć "śpiewać" i tańczyć.

Ja również jestem samotnikiem... jednak, czasem mam tak zwane 'jazdy'. Wtedy to lepiej mnie nie widzieć w takim stanie, ponieważ jestem nadpobudzona:D Mam tylko jedną przyjaciółkę z 'reala'. Reszta jest tylko z internetu. Ale... dla mnie to lepiej. Są daleko, i nigdy nie boją się im zwierzać, tak jak ludziom, którzy są na codzień. Wiem, że mnie nie znają, i mogę im wszystko powiedzieć.

też tak mam.. jedyną osoba której mówiłam o wszystkim był chłopak z którym przez kilka miesięcy na gg rozmawiałam... z nikim w realu raczej bym tak nie rozmawiała

no ja też mam znajomych na necie..ale nie umiem się tak wygadać. zrobiłam to dwa razy, ale oni nie potrafili nic sensownego odpowiedzieć...;((